Ze zit als een zielig hoopje op de stoel naar haar voeten te staren, en slaat beleefd koffie of thee af. Ik zie haar ellende, en vraag nonchalant of ze wellicht meer behoefte heeft aan een dubbele whisky. Het doet haar lachen en de spanning vloeit door het grapje uit Lees verder…
Vandaag sprak ik tijdens een verjaardag met iemand die me vroeg of ik haar kon helpen iets ‘om te denken’. Ze vertelt dat ze mijn columns in de krant altijd leest. Die krijgt ze echter via haar ouders omdat een eigen krant te duur voor haar is. Ook haar meubels Lees verder…
Ze is 19 en met frisse tegenzin gaan studeren. Want ze wilde naar Groningen maar het is Utrecht geworden, en dat betekende dat ze gewoon thuis kon blijven wonen – een tegenvaller. De pandemie had het ‘studentenleven’ non-existent gemaakt, de studiegenoten waren niet leuk en de studie idem. Ze had Lees verder…
Ze is eind veertig en heeft twee jaar geleden een ernstig herseninfarct gehad. Ze is goed hersteld maar bepaalde dingen gaan trager en kosten veel moeite. Ze vindt het loslaten van het feit dat ze niet meer de oude is en de vele dagelijkse herinneringen hieraan moeilijk. En daar loopt Lees verder…
Ze neemt een slok koffie en zucht even. Ik vraag voorzichtig “Gaat het?” Ik weet dat ze chemo heeft gehad en daar nog steeds last van heeft en snel moe is. Ze haalt haar schouders gelaten op en zegt: “Ach joh, ik baal gewoon. Ik heb ineens overal cellulitis, en Lees verder…
Ze vertelt dat ze net vijftig is geworden en een fijne partner in haar leven mist. Of ik toevallig leuke mannen ‘in voorraad’ heb en haar daaraan kan koppelen, vraagt ze hoopvol. Als ik haar uitleg dat ik niet aan partnerbemiddeling doe maar wel kan helpen om voluit te leven Lees verder…
Hij is eind vijftig, sportief en nerveus. Als ik vraag hoe ik hem kan helpen zegt hij, lichtelijk verbijsterd: “Ze vinden me niet meer zo aardig kennelijk.” “Wie zijn ‘ze’?” pols ik voorzichtig. Hij zucht en zegt dan geïrriteerd, “zowat iedereen op mijn werk. Ze vinden me ‘negatief want ik Lees verder…
“Ze vinden me niet meer zo aardig sinds ik met de coaching begonnen ben!” Boos en teleurgesteld komen de zinnen eruit, als antwoord op de vraag hoe het huiswerk was gegaan dat ze na de vorige sessie had meegekregen. Ze is eind veertig en vastgelopen in zowat alles: de relatie Lees verder…
De dochter van een vriendin is overleden na een noodlottig ongeval. En nu is de hele wereld anders. “Sinds San dood is, doet niets er meer toe. Ik leef op de automatische piloot, en het lijkt wel alsof ik in een andere wereld zit. Niets raakt me meer, de dagen Lees verder…
Het gaat echt niet meer.’ De man oogt vermoeid. Hij kijkt naar me met samengeknepen ogen en gebalde vuisten. ‘De huisarts zegt dat ik meer moet ontspannen en aan mindfulness moet gaan doen.’ Hij trekt zijn linker mondhoek smalend omhoog. ‘Mindfulness is niet echt je ding?’, vraag ik. Hij zucht Lees verder…